حرف دلم

دلم هوایت را کرده

چرا با من حرف نمی زنی

کاش بودی

و باهمه خستگیها می خندیدیم ...

تو می دانی دلم بهانه چه چیز را می گیرد

ذره ذره وجودم پر از بهانه است

بهانه نبودنت

من از این همه تنهایی خسته ام

چرا نیستی ؟

چرا دیگر برایم نمی نویسی ؟